Roma aeterna

Voor wie mij vorige week gemist heeft: ik was met man en kinderen in Rome. Eindelijk kwam het er een keer van, want we waren het al heel lang van plan. En het was schitterend: de reis, het weer, het appartement, de gebouwen....

En het was eigenlijk ook we een keer lekker om niet met veertig studenten of veertig scholieren op pad te zijn aldaar, hoewel die reisjes ook altijd chill waren.

Maar op dat soort reisjes krijg je nooit de vraag 'mamma, waarom staat overal SPOR in Rome', of 'mamma, we gaan morgen toch naar de Sint Stevenskerk, hè?' En dat maakt het juist zo leuk, die onbevangenheid, het plezier om de straatventers, het genot bij het kopen van de souveniers.

Wat overigens hetzelfde bleef: die pijn aan je voeten elke dag!