Gestopt met mindfulness

Eén van de deelnemers aan de mindfulnesscursus is gestopt. Niet omdat ze er niet veel aan had, maar omdat de cursus te snel ging voor het personage dat zich ontvouwt in het boek dat ze aan het schrijven is over mindfulness.

Te snel? De cursus mindfulness? En dat net nadat sommige mensen echt de vruchten van de eindeloze reeks oefeningen met de na 14 dagen 'saai beginnende te worden maar dat is juist de bedoeling want daarmee overwin je je eigen weerstand en vind je ware rust' bodyscan-cd aan het plukken waren. Sommigen hadden momenten van spontane verstilling gedurende de dag, anderen zelfs tot tranen toe emotionele tevredenheidservaringen. Eén van de mannelijke deelnemers (ja, bijna de helft van de deelnemers is man, dat had ik van tevoren niet verwacht) heeft sinds lange tijd weer genoten van een maaltijd met zijn vrouw, omdat hij het eten eens niet naar binnen schrokte, terwijl hij met z'n gedachten al bij de volgende klus, krant of tv-programma was.

Zelf ben ik nog niet zó ver, moet ik eerlijk bekennen, maar minstens ergens in de verte merk ik dat de cursus me goed doet. En laten we wel wezen, geduld is een van de pijlers van de mindfulness. De zichtbare vruchten zullen komen. Elke dag een nieuwe kans.

Komende week gaat vermoedelijk intensiever worden dan afgelopen week, want de nadruk komt deze keer te liggen op de moeilijke momenten: hoe ga je daar mee om (dat moet je observeren, elke dag een, net als bij afgelopen week bij elke dag een vreugdevol moment).

En dat zal de gestaakte deelneemster moeten missen. Dat gaat ze zichzelf natuurlijk verwijten, als ze bijvoorbeeld vastloopt met haar boek. Maar haar man zal haar daar doorheen trekken, want die volgt nu de cursus in plaats van haar.

En da's ook mooi.